Thema: Jezus leven, gids in een onvolmaakte wereld
Tolerantie is een onvolmaakte deugd voor een onvolmaakte samenleving. - Socioloog Kees Schuyt
Foto:: Jezus onderweg met zijn leerlingen.
Uit de film: Jezus Christ, super star
De 3e meditatieavond in de serie ‘Leven met imperfectie en kwetsbaarheid’ valt in de veertigdagentijd, elf dagen voor Pasen. We willen hierbij aansluiten met het thema ‘Jezus leven, gids in een onvolmaakte wereld.
De vraag die als eerste opkomt is, ‘Wat is de bijbelse betekenis van het gids-zijn en in het bijzonder het gids-zijn van Jezus? Mattheus is hier in Mt. 23:10 heel duidelijk over wanneer hij zegt wie dé ‘leermeester’ is: ‘Laat u ook niet leermeesters (Gr. kathegetai) noemen, want één is uw Leermeester (Gr. kathegetes): de Christus. Het Griekse woord καθηγητης, kathegetes wordt hier vertaald met ‘leermeester’, maar het heeft ook de betekenis van gids en opvoeder.
Leven met imperfectie (onvolmaaktheid) en kwetsbaarheid
“Aanvaard de onvolmaaktheid van het bestaan. Dan kan je leven zinvol en volmaakt worden.” (Trudy van Asperen, ethica)
Kwetsbaar zijn
Het is beter om te vertrouwen en soms teleurgesteld worden dan te wantrouwen en je de hele tijd ongelukkig voelen.
(Abraham Lincoln)
In de serie van 5 meditatieavonden met als titel ‘Leven met imperfectie en kwetsbaarheid’ staat in de eerste meditatieavond het thema ‘Kwetsbaar zijn ’centraal.
Kwetsbaarheid in ons leven
‘Kwetsbaar zijn’ roept al snel ongemakkelijke associaties op zoals zwakte, onzekerheid, onbeschermd, angst, naaktheid, schaamte, overgevoelig en zielig. De tedere handen onder het vogeltje op het plaatje bieden op het eerste gezicht bescherming, maar zij kunnen ook zomaar dichtklappen. Naast de lichamelijke kwetsbaarheid (ziekte, ongemak) is de geestelijke en vooral relationele kwetsbaarheid misschien nog wel problematischer in deze tijd. Het aantal mislukte relaties overstijgt het aantal geslaagde, dat zegt al veel. Relationele kwetsbaarheid ervaren we concreet als we gekwetst worden. Mensen kunnen elkaar, vaak onbewust, behoorlijk pijn doen en kwetsen. We nemen dan ook een risico als we ons kwetsbaar opstellen, bijvoorbeeld als we de ander aanspreken op gedrag dat ons ernstig teleurgesteld of pijn gedaan heeft. Als zo’n gesprek niet goed gaat, worden we juist (nog meer) gekwetst. We doen er daarom liever het zwijgen toe. We willen wel kwetsbaar zijn, maar niet gekwetst worden. Wel laten zien dat we het moeilijk hebben, maar niet afgewezen worden of afhankelijk overkomen. Kwetsbaar zijn is omgeven door een taboe waarbij schaamte een grote rol speelt. Schaamtegevoelens kennen we allemaal. Wie in staat is tot empathie en verbondenheid met anderen kent ook schaamte. Maar wie kwetsbaarheid en schaamte wil voorkomen, loopt het gevaar dat pijnlijke persoonlijke ervaringen uit beeld raken, geen naam hebben en niet lijken te bestaan.
Thema: Imperfect (onvolmaakt) mogen zijn
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That's how the light gets in.
- Leonard Cohen (Uit: Anthem)
Wanneer je onzeker in de spiegel naar je dieper wordende rimpels in je gezicht staart, of je vertelt over je in jouw ogen waardeloze bijdrage in de discussie in de vriendengroep, of je schaamt je ‘slechts’ tweede te zijn geworden bij die wedstrijd of die baan niet hebt gekregen omdat een ander iets meer competenties heeft en als jouw geliefde, vriend(in), ouders dan liefdevol tegen je zouden zeggen dat je “Volmaakt onvolmaakt bent”,. Hoe zou je hierop reageren?
Er is een grote kans dat de ‘innerlijke criticus’ in jou na zo’n ervaring, maar ook in veel andere situaties zich zal doen gelden waardoor je de empathie van de liefdevolle ander niet binnen kan laten komen. Zo’n vaak krachtige stem in je die je op je zwakke plekken wijst waar je in zijn/haar ogen bent tekort geschoten, fouten hebt gemaakt of gebrekkig in bent geweest. In de ogen van deze zelf-criticus kan het altijd beter. Hij/zij laat je vergelijken met de ander: ‘Je vriendin Esther ziet er altijd als een plaatje uit en kan haar drukke baan werk en opvoeding van de kinderen perfect combineren’. Maar diep in ons zelf weten we dat wij niet perfect zijn. Perfect zijn is dan ook een zinloos streven. Toch speelt het, zoals we zagen, snel een rol in ons leven om het zo perfect mogelijk te willen doen, er goed uit te willen zien, gebrekkigheid te vermijden, vergissingen en fouten te voorkomen etc.
Meditatie op het Onze vader
De oerkracht van het oudste gebed.
Met de meditatiegroep ’Weg van leven’ willen we aansluiten op deze hernieuwde belangstelling voor dit oergebed uit het Christendom. Eenmaal in de drie weken gedurende zes avonden gaan we met behulp van verschillende vormen van christelijke meditatie mediteren op de eerste zes tekstregels uit het Onze Vader.
